Fragment wieżyczki został odnaleziony przez Pawła ze Stowarzyszenia Szczecińskiej Grupy Eksploracyjnej.
Na podstawie sowieckich dokumentów oraz dużej wiedzy historycznej Jana Siniusa prowadzącego stronę Festung Stettin- w dużej mierze poświęconej historii Szczecina, udało się potwierdzić jaki fragment został odnaleziony, ale również udało się ustalić dane załogi.
„(…)Na odcinku 3. batalionu 32. Gwardyjskiego Pułku Strzeleckiego w pierwszym rzucie nacierała grupa szturmowa 7. kompanii wspomagana przez 3 czołgi ciężkie IS-2 oraz 3 działa samobieżne SU-85 z dowodzonej przez starszego lejtnanta Uszakowa 4. baterii 1818. Samodzielnego Pułku Artylerii Samobieżnej, która od samego początku brała aktywny udział w walkach na przyczółku dąbskim. Wśród nich znajdował się pojazd 20-letniego starszyny gwardii Władimira Jakowlewicza Wystawkina. Pomimo ognia z nieprzyjacielskich pozycji, przerażającego wału ogniowego i licznych kontrataków przeprowadzonych przez broniących podejść do autostrady berlińskiej żołnierzy 322. Pułku Grenadierów, wspomaganych m.in. przez czołgi dywizji SS „Frundsberg”, młody dowódca działa samobieżnego wykazał się sporym opanowaniem i dzięki śmiałym manewrom oraz umiejętnemu wykorzystywaniu ukryć likwidował jedno za drugim niemieckie stanowiska ogniowe, oczyszczając piechocie drogę do natarcia na rów przeciwczołgowy. Odważny atak zakończył się pożarem i silną eksplozją znajdującego się tuż przy stanowisku dowódcy składu amunicji, rozrywając SU-85 na strzępy i rozrzucając jego fragmenty po okolicy. Działo samobieżne zostało zniszczone tuż przed główną linią niemieckiej obrony. Kierowcy prawdopodobnie udało się ewakuować, a reszta załogi zginęła. Sprecyzowane w dokumentach miejsce śmierci idealnie pokrywa się z lokalizacją odnalezienia elementu pojazdu. Oprócz starszyny Wystawkina w wyniku wybuchu zginęli celowniczy, sierżant Iwan Pawłowicz Rumiancew, oraz ładowniczy, sierżant Iwan Iljicz Moskalienko.”
Cała trójka załogi została pośmiertnie nagrodzona wysokimi odznaczeniami. Rumiancew 3 marca został przedstawiony do odznaczenia Orderem Sławy III klasy za walki, jednak zamiast niego otrzymał jeszcze wyższe odznaczenie- Order Wojny Ojczyźnianej II klasy. Dowódca i ładowniczy zostały przedstawieni do odznaczeń dwa miesiące po śmierci również otrzymując Order Wojny Ojczyźnianej, dowódca- I klasy, a ładowniczy- II klasy. Nie udało się odnaleźć ich szczątków.
SU-85 to średnie działo samobieżne konstrukcji radzieckiej z okresu II wojny światowej. Trakcja gąsienicowa, załoga liczyła 4 osoby (dowódca, celowniczy, kierowca oraz ładowniczy). Silnik 12-cylindrowy V wysokoprężny, 4- suwowy, widlasty W-2-34 o mocy 500 KM. Opracowanie w biurze konstrukcyjnym zakładów Uralmasz w Swierdłowsku w 1943r. Konstruktorem był L. Gorlicki. Produkcje seryjną dział SU-85 rozpoczęto pod koniec 1943r. a zakończono w sierpniu 1944r. Następcą był SU-100.
Serdecznie gratulujemy znaleziska.
Najlepsze i najtańsze wykrywacze metalu na początek jak i dla profesjonalisty!
