Stanowisko odkryto już wiele lat temu w trakcie badań powierzchniowych. Wówczas odnaleziono kilkanaście fragmentów ceramiki naczyniowej oraz fragment naczynia szklanego. Przedmioty te datowane były na okres wczesnego średniowiecza oraz na okres nowożytny.
Ponieważ trasa przebiegu drogi ekspresowej S17 przecinała obszar stanowiska- konieczne było przeprowadzenie badań archeologicznych, przed rozpoczęciem właściwych prac. Badania realizowane były przez firmę archeologiczną „APB THOR Sp. z o.o. w Gnieźnie” a pracą kierował mgr. Michał Bonk.
Początkowy zakres prac to odsłonięcie warstwy humusowej, następnie oczyszczenie jej ręcznie w celu wyróżnienia zarysów obiektów, udokumentowanie ich oraz eksploracja. Podczas prac przebadano aż 787 obiektów archeologicznych! Wśród nich wyróżniono kilkanaście obiektów mieszkalnych w typie ziemianek, półziemianek i chat. W górnej partii stoku doliny znaleziono austriacki okop z okresu I wojny światowej oraz ślady po słupkach przed okopem, na których rozciągnięte były zasieki z drutu kolczastego. Pozyskano ponad 2000 fragmentów ceramiki naczyniowej, 1000 ułamków kości zwierzęcych, kilkanaście narzędzi krzemiennych i ok. 100 przedmiotów metalowych.
Najstarsze znaleziska wskazują na obecność kilku obiektów gospodarczych w tym fragmenty ceramiki- charakterystyczne dla ludności kultury pucharów lejkowatych z epoki neolitu, datowanych na 4 tysiąclecie p.n.e.
Kolejne ślady osadnictwa pochodzą z epoki brązu. Są to nieliczne ułamki ceramiki łączone z kulturą mierzanowicką (ok. 1900-1700 lat p.n.e.) i kulturą trzciniecką (ok. 1700-1500 lat p.n.e.) i prawdopodobnie z kulturą łużycką (ok. 1500-800 lat p.n.e.), której można przypisać niewielki grocik do strzały odlany z brązu.
Odkryto również kilka obiektów mieszkalnych, które są datowane na okres rzymski (i-III w. n.e.) 10 obiektów mieszkalnych z paleniskami wewnątrz oraz dużą ilością naczyń glinianych lepionych ręcznie wskazują na okres wczesnego średniowiecza (od VII do XIII wieku n.e.) Najstarszy okres osadnictwa wczesnośredniowiecznego datowany jest od VII do IX w. o czym świadczy gliniany garnek. Młodsza faza okresu (XII-XIII w.) została określona na podstawie dużej ilości ceramiki oraz przedmiotów metalowych takich jak enkolpion wykonanych z brązu.
Wiek XIII do XV- liczna ceramika, zabytki wykonane z metalu np. pierścień z brązu i ołowiany odważnik do wagi.
Okres staropolski (XVI-XVIII w.)- enkolpion z brązu, mały kluczyk do szkatułki z brązu, oraz przedmiot wstępnie określony jako przyrząd kosmetyczny.
Najmłodsze znaleziska- okres nowożytny i współczesny- 1 krajcar austrowęgierski z 1812 r. oraz piwniczki z kamienia datowane na XIX i XX w. które prawdopodobnie znajdowały się pod drewnianymi budynkami mieszkalnymi.
Te znaleziska świadczą o długotrwałym osadnictwie na tym obszarze. Jego początek daje epoka neolitu przez epokę brązu i początkach epoki żelaza, okres rzymski, bardzo wczesne średniowiecze, klasyczne średniowiecze, okres staropolski i okres nowożytny. Cały materiał pozyskany w trakcie badań jest analizowany i opracowywany. Ostatecznie wyniki mogą zostać skorygowane.
Źródło: Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków
Najlepsze i najtańsze wykrywacze metalu na początek jak i dla profesjonalisty!
