Niezwykła historia jak generał Stanisław Maczek, legendarny dowódca alianckich wojsk pancernych, który rozgromił Niemców pod Falaise, nikomu się nie zapowiadając postanowił z żoną i niepełnosprawną córką pojechać do Watykanu.
W roku 1979 mający już 87 lat generał Stanisław Maczek, legendarny dowódca alianckich wojsk pancernych, który rozgromił Niemców pod Falaise, wyzwalał holenderskie miasta, a później przyjął kapitulację twierdzy Kriegsmarine Wilhelmshaven, nikomu się nie zapowiadając postanowił z żoną i niepełnosprawną córką wybrać się do Watykanu. Jako, że jedna z córek generała była częściowo sparaliżowana, to w czasie cotygodniowej audiencji w tłumie pielgrzymów, rodzina została skierowana do pierwszych rzędów. Los sprawił, że gdy Jan Paweł II podszedł pobłogosławić wiernych znalazł się przed nieznanym sobie starszym małżeństwem. Nie wiedział, że stoi przed bohaterem. Generał wspominał: – Wiem, że nigdy papież mnie nie widział, więc zacząłem od przedstawienia się – wspominał.
– Na to papież wielce się zdziwił… wzniósł ręce w górę i powiedział głośno „Maczek, generał Maczek! Jakże mi miło powitać państwa tutaj”. – Zaczęła się rozmowa z moją żoną i córką, którą bardzo czule uściskał. Wkrótce z tylnych rzędów zaczęło dobiegać „Maczek, Maczek”. Okazało się, że wiadomość dotarła do innych stojących z tyłu pielgrzymów z Polski. To było dla mnie wielkie, wielkie wzruszenie. Ludzie zaczęli wyciągać ręce żeby mnie uściskać, zrobiło się zamieszanie. Papież w rozmowie pytał kiedy może przyjąć nas na osobistą audiencję, ale nie mogliśmy już zostawać w Watykanie. Na drugi dzień byliśmy jeszcze na audiencji u kardynała Stefana Wyszyńskiego, który akurat był w Rzymie. Była to rozmowa bardzo wzruszająca, dowiedziałem się o wszystkich trudnościach i niedogodnościach życia w Polsce, a także o tym jak wyglądała pielgrzymka Jana Pawła II do ojczyzny. To co wyniosłem z audiencji u prymasa Wyszyńskiego, to że przyszłość jest w naszych rękach, że tak długo jak będziemy czekać, Polska będzie Polską i nigdy nie przestanie nią być”
Generał Maczek, jeden z największych polskich bohaterów zarówno wojny obronnej 1939, obrony Francji w roku 1940, a później ofensywy alianckiej w roku 1944, w 1946 roku został pozbawiony polskiego obywatelstwa oraz jakichkolwiek świadczeń za służbę wojskową czy emerytury.
Po demobilizacji wraz z żoną, synem i dwiema córkami osiedlił się w Szkocji. Aby utrzymać rodzinę, pracował jako robotnik, sprzedawca w sklepie oraz barman w hotelowej restauracji należącej do jego byłego podwładnego. Jeszcze mając 70 lat generał pracował za barem od godz. 12 do 22 (z dwugodzinną przerwą). Zarabiał wówczas 10 funtów tygodniowo, otrzymywał również cztery funty zasiłku od Anglików.
Nigdy nie przyjął obywatelstwa brytyjskiego, twierdząc że przecież jest Polakiem. Dopiero w roku w roku 1971 rząd PRL uchylił decyzję o odebraniu mu obywatelstwa, ale Maczek nie szedł na kompromis z komunistami. Do końca nie zaakceptował odebrania Polsce ukochanego Lwowa. Później otrzymał jeszcze list od ostatniego premiera rządu PRL Rakowskiego, ale na łamach „The Scotsman” stwierdził, że „List z górą 40 lat spóźniony nie dał mi żadnej satysfakcji i zupełnie nie zmienił mojego negatywnego stosunku do władz Polski Ludowej. Na tym kończę ten temat”.
Generał Maczek ze względu na stan zdrowia nie mógł odwiedzić wolnej Polski i zmarł 11 grudnia 1994 roku w wieku 102 lat. Został pochowany w holenderskiej Bredzie, gdzie do dziś jest traktowany jak bohater.
O tym, jak potraktowano polskich żołnierzy po wojnie możesz posłuchać w odcinku współpracującego ze mną podcastu “Historii, jakiej nie znacie”, który jest również autorem powyższego artykułu.
Najlepsze i najtańsze wykrywacze metalu na początek jak i dla profesjonalisty!
Cześć i chwała Bohaterom!